รอยตะปู

MIT11_WU_รหัสนักศึกษา 49233323

 

               มีเด็กน้อยคนหนึ่งอารมณ์ไม่ค่อยจะดี พ่อของเด็กคนนั้นจึงให้ตะปูกับเขามา 1 ถุง และบอกกับเขาว่า “ทุกครั้งที่ลูกรู้สึกไม่ดี โมโห หรือโกรธใคร ก็ตามให้ตอกตะปู 1 ตัวลงไปที่รั้วหลังบ้านก็แล้วกัน”

               วันแรกผ่านไปเด็กน้อยตอกตะปูเข้าไปที่รั้วถึง 37 ตัว วันที่ 2 วันที่ 3 และแต่ละวันที่ผ่านไป ผ่านไป จำนวนตะปูก็ค่อย ๆ ลดลง ๆ เพราะเด็กน้อยรู้สึกว่า การรู้จักควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้สงบ ง่ายกว่าการตอกตะปูตั้งเยอะ

               แล้ววันหนึ่ง หลังจากที่เขาสามารถควบคุมตัวเองได้ดีขึ้น ใจเย็นมากขึ้น เขาจึงเดินไปหาพ่อเขาเพื่อบอกว่า เขาคิดว่าเขาไม่จำเป็นต้องตอกตะปูอีกแล้ว เพราะเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาสามารถควบคุมตัวเองได้ดีมากขึ้น ไม่มุทะลุเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว พ่อของเขายิ้มแล้วบอกกับลูกชายว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ลองพิสูจน์ให้พ่อดูสิว่า ทุก ๆ ครั้งที่ลูกสามารถควบคุมอารมณ์ฉุนเฉียวของตัวเองได้ ให้ถอนตะปูออกจากรั้วหลังบ้านครั้งละ 1 ตัว”

               วันแล้ววันเล่า เด็กชายก็ค่อย ๆ ถอนตะปูออกทีละตัว ๆ จนในที่สุด วันหนึ่งตะปูทั้งหมดก็ถูกถอนออก เด็กชายดีใจมากรีบวิ่งไปบอกพ่อของเขาว่า “ผมทำได้แล้วครับ ในที่สุดผมก็ทำได้สำเร็จ” พ่อไม่ได้พูดว่าอะไร แต่จูงมือลูกของเขาไปที่รั้วนั้น แล้วบอกว่า ลูกทำได้ดีมากทีนี้ลองมองกลับไปที่รั้วสิ ลูกเห็นมั้ยว่ารั้วมันไม่เหมือนเดิม มันไม่เหมือนกับที่มันเคยเป็นก่อนหน้านี้ ลูกจำไว้นะ ว่าเมื่อไหร่ที่เราทำอะไรลงไปด้วยการใช้อารมณ์ สิ่งนั้นมันจะเกิดรอยแผล เหมือนกับการเอามีดไปกรีดหรือแทงใครเข้าต่อให้ใช้คำพูดว่า “ขอโทษ” สักกี่หน ก็ไม่อาจลบรอยแผลหรือความเจ็บปวดที่เกิดกับเขาคนนั้นได้ ลูกจงจำคำว่า “ขอโทษ” ไว้เสมอนะ ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตามนะ จำไว้อีกด้วยว่า สิ่งที่มันเกิดขึ้น รอยร้าวที่เกิดขึ้นกับเขาอาจจะไม่มีวันลืมมันได้ตลอดไป

               สิ่งสำคัญที่สุดคือ รู้ทันความโกรธให้เร็วที่สุด ทันทีที่มีสติรู้ทันว่า เราปล่อยให้ความโกรธครอบงำ อย่างน้อยมันจะหยุดเพ่งโทษคนอื่น วางความยึดมั่นว่าเราถูกลงเป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ไขสถานการณ์ ดีกว่าปล่อยให้ความยึดว่า ตัวเองถูกเสมอ หรือทิฐิมานะมาทำลายทุกอย่าง รวมทั้งชีวิตของเราเอง